دروغی به نام تلقین

یکی از به قول ما طلبه ها غلو یا بزرگنمایی هایی که تو مباحث دینی برای ما اتفاق افتاده اینه که ، تمام دینمون رو در قالب اذکار و ذکر و ادعیه به ما معرفی کردن، در مورد عبادات عبادات ظاهری به ما معرفی کردن کسی که فلان نماز را بخواند فلان می شود کسی فلان ذکر را بگوید فلان می شود کسی که فلان تعداد مرتبه بگوید یا رزاق خدا رزق زیاد به او میده.نمیخوام اینو انکار کنم فقط اینو میخوام بگم که بیش از اندازه به پوسته ی دین پرداختن و خب برای رسیدن رزق یک روایت داریم که خدای متعال کاری انجام نمیده مگر اینکه اسبابش اتفاق بیفته، اسبابش باشد، واسطه ها باشد.امکان نداره من بشینم خونه و هزارو هشصد مرتبه بگم یا رزاق و مثلا یه چلو قیمه یا چلو مرغ بیاد جلوم، این امکان نداره .یا رزاق باید باشه، نماز اول وقت باید باشه، کار کردن هم باید باشه، درست و حسابی روی اصول کار کردن هم باید باشه، سخت کار کردن هم باید باشه، متوجه اید چی میخوام بگم ؟واضحه؟ میخوام بگم که هرکدوم از دستاورد های ما تو زندگی چه رزق باشه چه توانمندی باشه یا هرچیز دیگه صرفا با تلقین بدست نمیاد.به زبان امروزی ما میگیم فردی با اعتماد بنفسه که هم تصویر ذهنی مناسبی از خودش داشته باشه که با تلقین و کارای دیگه که باور ایجاد میکنه اونو درست میکنن و هم مهارت داشته باشه. فردی که مهارت نداشته باشه قطعا نمیتونه کاری رو انجام بده، یک بچه هفت ساله، تصویر ذهنیش از خودش اینه که من میتونم تو مسابقات رانندگی شرکت کنم، تو مسابقات موتور سواری شرکت کنم. حالا اونو بشونید پشت موتور، پاش میرسه اصلا بخواد ترمز بگیره؟ یا بشونید پشت رول ماشین، پاش میرسه گاز بده؟ پاشو بزاره روی کلاجا بخواد دنده عوض کنه؟ تصویر ذهنیش از خودش اینکه من خیلی میتونم من میتونم من میتونم من میتونم خیلی هم به خودش تلقین کرده، خیلی هم باخودش تمرین کرده تو ذهنش، اما وقتی مهارت نداره وقتی تعادل نداره اینکه بخواد هم فرمون رو مدیریت کنه و هم دنده رو عوض کنه وقتی این اتفاق نمیفته قطعا نمیتونه رانندگی مناسبی داشته باشه.پس تلقین موثره اما نه اونقدر که کردن تو گوش ما که همش بگو من میتونم من میتونم من میخوام من میتونم میتونم انجام بدم و اینا، همه چی این نیست و به نظر من یکی از ضرر هایی که دین دیده و چیزی که تو ذهنم هست اینکه این مغرضانه بوده ، یعنی یک عده بودن از صدر اسلام یکسری روایت هارو فیلترکردن و یکسری روایت ها که پوسته ی دین روبه ما میرسونده، کسی که نماز اول وقت نخواند ،کسی که نماز اول وقت بخواند، نماز اول وقت بسیار مهمه اما شما مقایسه کنید با اینکه یک نفر هنگام اذان یه کار بسیار مهم یک نفر باهاش داره و اگر به کار طرف نپردازه اون بنده خدا حقش ضایع میشه، من به کار ارباب رجوع نپردازم برم نماز اول وقت بخونم، نماز اون دنیا از من شکایت میکنه میگه چرا منو بدنام کردی؟ چرا؟ چونکه طرف منتظر من وایساده همش ناراحته و به قول خودمون داره بدو بیرا میگه به نماز. این بلند شده رفته نماز کار منو انجام نمیده.اگر این حق الناس نیست اسمش چیه حق الناس مهم تره یا نماز اول وقت؟ نماز اول وقت خوب است، اما چیزای دیگه ای هم وجود داره که به ما کمتر رسوندن. روایات کمتری از اونها به ما رسیده. اینکه صدر اسلام بعد از شهادت رسول الله چندین سال نقل روایت ممنوع بوده. دلیلش چی بوده؟ دلیلش این بود که هرچیزی به ما نرسونن، دلیلش این بوده که اون اصل دین رو کمتر به ما برسونن و پوسته دین رو بیان خیلی پررنگ کنن؛ پس مباحثی که بیانگر پوسته دین است مهمه ولی مهم تر از اونها هم چیزایی وجود داره که با تدبر درروایات و آیات به دست ما میتونه برسه.

شما می توانید فایل pdf این مقاله را از اینجا دانلود کنید.

دانلود pdf

One thought on “دروغی به نام تلقین

  1. سجاد میگوید:

    باز حداقل تو افراطی و یکطرفه فکرنمیکنی
    خوبه
    کاش امثال شما زیاد بشن

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *