کنترل خشم از جمله مهارت های مهم زندگی است که هر شخصی باید در زندگی آن را بیاموزد. خشم یکی از هیجان های بسیار شایع در انسان می باشد. هر انسانی با عواطف و احساساتی که دارد ممکن است دچار خشم گردد. خشم می تواند دلایل زیادی داشته باشد. گاه با یک حرف یا عمل می توان احساس خشم شدیدی را احساس نمود.موضوعی که در اینجا مهم است و حتما باید آن را مورد بررسی قرار داد، نحوه ی بروز خشم می باشد. حتما خبرهای شوکه کننده قتل را شنیده اید که فرد با یک اتفاق دچار خشم شده و اقدام به قتل نزدیکان خود کرده است. متاسفانه گاهی میزان خشم و عصبانیت به مقداری می رسد که فرد اقدام به حمله فیزیکی به فرد دیگر می کند. آموزش مهارت های لازم و کافی درباره ی کنترل خشم می تواند کمک بزرگی برای کاهش عواقب خشمگین شدن نماید. در صورتی که رفتار درست و صحیح را آموخته و احساسات خود را کنترل نمایید، آسیب کمتری را به خودتان و اطرافیان وارد خواهید کرد.
کنترل خشم و دلیل ایجاد خشم
برای یادگیری کنترل خشم حتما باید علت های خشمگین شدن را بشناسیم. هر فردی نسبت به نوع شخصیت و کمبودهایی که در کودکی با آن مواجه بوده دلایل خشم متفاوتی دارد. به طور مثال فردی که در کودکی توسط پدر و مادر سخت گیر تربیت شده باشد در بزرگسالی با مواجه شدن به کوچک ترین مشکلی در کار خود دچار خشم می شود و نمی تواند آن را کنترل نماید. بهتر است بگوییم دلایل خشمگین شدن رابطه ی مستقیمی با نوع بینش و جهان بینی و حتی عزت نفس فرد دارد.
کمال گرایی یکی از دلایل خشم می باشد. فرض کنید زن و شوهری کمال گرا با یکدیگر ازدواج می کنند. هر کدام از آن ها انتظار دارند تا فرد مقابل تمام انتظارات آن ها را برآورده کرده و همسر ایده آل آن ها باشد. بعد از گذشت مدتی از ازدواج با پیش آمدن کوچک ترین مشکل و برآورده نشدن انتظارات، دچار خشم می شوند. هر کدام از زوجین ممکن است خشم خود را به گونه ای ابراز نماید. بنابراین یکی از مهم ترین عوامل خشم ایده آل گرایی یا مطلق بینی می باشد. این موضوع را حتما باید در کنترل خشم بررسی نمایید تا بتوانیم عصبانیت همسر را کنترل کرد.سازگار نبودن با محیط یکی دیگر از دلایل خشم می باشد. تصور کنید یک روز کامل به برق دسترسی نداشته باشید و یا در مکانی قرار بگیرید که برق در آن وجود نداشته باشد. چون شما و سیستم ذهنی تان با این موضوع سازگار نیست، قطعا دچار خشم و بی قراری خواهید شد. از دست دادن امکانات و شرایطی می تواند سازگاری شما را با محیط کمتر نماید و همین عدم سازگاری باعث ایجاد خشم خواهد شد. البته افراد در این موارد متفاوت هستند و به گونه های مختلفی رفتار می نمایند. افرادی که عادت های زیادی ندارند بیشتر با هر محیطی احساس سازگاری می نمایند. کنترل خشم و کنترل عصبانیت با آگاهی به این مسئله راحت تر خواهد بود. وجود و یا اتفاق افتادن موضوع غیر منتظره ای نیز از عوامل خشم می باشد. به طور مثال شما تصمیم گرفته اید که امروز به مسافرت بروید. همه ی وسایل را آماده کرده اید و به راه افتاده اید. به صورت غیر منتظره ای هوا طوفانی می شود و شما از راه برمی گردید. این اتفاق غیر منتظره می تواند شما را دچار خشم نماید. در یک رابطه ی احساسی و یا ازدواج افراد وقتی با خیانت فرد مقابل مواجه می شوند دچار خشم می گردند زیرا این اتفاق غیر منتظره بوده و فرد انتظار خیانت همسر خود را نداشته است. داشتن انتظار یکی از موارد مهم در کنترل خشم می باشد.
مهمترین عامل خشم
در تمام مواردی که در بالا ذکر شد افراد خود را در موقعیت نامناسبی می بینند و به یکباره دچار احساس ترس می گردند. به طور مثال در افراد کمال گرا ترس انجام نشدن کارها به طور ایده آل وجود دارد. افرادی که می خواهند هر اتفاق و هر کاری کامل و بی عیب و نقص باشد با ایجاد مشکل کوچکی دچار ترس می شوند و موقعیت خود را در خطر می بینند. همین ترس عامل اصلی ایجاد خشم می باشد. آموختن کنترل خشم نیاز به آموزش دارد. 
کنترل خشم تنها با آگاهی نسبت به عوامل خشم انجام می گردد. وقتی شما عادت دارید که روزانه از صبح تا شب از دستگاه های برقی استفاده کنید و یکباره متوجه نبود آن می شوید این موضوع باعث استرس و ترس شما می گردد. نداشتن امکانات همیشگی ترسی را در فرد ایجاد می کند که منجر به پیدا شدن خشم در فرد می گردد.در تمام اتفاقات غیر منتظره نیز ترس وجود دارد. انسان از چیزی که آگاهی کاملی درباره ی آن ندارد می ترسد. فرض کنید هوای طوفانی که تا به حال آن را ندیده و تجربه نکرده اید به راه بیفتد. قطعا نداشتن آگاهی شما موجب ترس خواهد بود. زمانی که همسر فردی به او خیانت می کند و به طور غیر منتظره این موضوع برملا می گردد فرد دچار ترس از دست دادن می شود. بعد از تجربه این ترس فرد دچار خشم می گردد. کنترل خشم نیازمند آگاهی در این زمینه می باشد.بنابراین ترس یک احساس ذاتی و غریزی در انسان است که او را از آسیب های احتمالی در امان نگه می دارد. قبل از وقوع هر خشمی احساس ترس وجود دارد. شما برای محافظت از خود می ترسید و سپس احساس خشم را تجربه می نمایید. شناخت و آگاهی به این ترس باعث می شود تا کنترل خشم را بهتر بیاموزیم. پس در اصل این احساس ترس در ماست که سبب بروز خشم می گردد. البته افراد در مواجه شدن با این ترس و خشم رفتارهای متفاوتی را نشان می دهند. برخی از افراد رفتار تهاجمی دارند و برخی دیگر افسرده می شوند.
عوامل بیرونی و درونی در ایجاد خشم
به طور کلی می توان دو عامل بیرونی و درونی را برای ایجاد حس خشم مشاهده نمود. شاید اینطور به نظر برسد که قطعا عامل تحریک کننده ای از بیرون باعث خشم فرد می گردد اما اصلی ترین عامل برای خشم عامل درونی می باشد. به طور مثال فرض کنید در حال رانندگی هستید و به یکباره صدای ناهنجار بوقی را از پشت سر خود می شنوید. این صدا به علت غیر منتظره بودن باعث تحریک شما شده و دچار خشم می گردید. کنترل خشم را باید آموخت. 
در این مورد ذکر شده می بینیم که اتفاق غیر منتظره سبب ترس و ایجاد خشم در فرد شده است. اما آیا این موضوع عامل بیرونی دارد و به عوامل درونی مربوط نمی شود؟شناخت عامل رونی کمک می کند تا کنترل خشم را به خوبی بیاموزیم. حالا بیایید به صورت مرحله به مرحله این موضوع را بررسی کنیم. در حین رانندگی فرد دستش را بر روی بوق قرار داده، صدای بلندی به گوش رسیده، فردی که انتظار این صدا را نداشته به یکباره دچار ترس و وحشت شده است. بعد از این احساس ترس دچار احساس ثانویه خشم شده است.در این بررسی می بینیم در مرحله اول عامل از بیرون بوده و کار کس دیگری بوده است اما در حقیقت در مرحله ی ترس می بینیم که تاثیر این اتفاق در ناخودآگاه فرد است که باعث ایجاد خشم می گردد. همان طور که می دانید مغز انسان دارای دو بخش خودآگاه و ناخودآگاه در اغلب موارد خشم مربوط به قسمت ناخودآگاه ذهن می شود. یعنی فرد به طور ناخودآگاه نسبت به اتفاقی واکنشی را نشان می دهد. کنترل خشم باید مورد بررسی قرار گیرد.بنابراین در کنترل خشم متوجه می شویم که باید بر روی بخش ناخودآگاه ذهن کار کنیم. شاید گفتن این جمله که آرام باش یا آرام بگیر تاثیر زیادی بر روی فرد نداشته باشد. در موارد تحقیق شده این موضوع کشف شده است که ناخودآگاه سهم بسیار بیشتری را در خشمگین شدن و یا کنترل خشم دارد. کنترل خشم حتما باید بررسی شده و اقدام مناسبی نسبت به آن انجام بگیرد. با کسب دانش و آگاهی کافی در این مورد می توان رفتار خود را زیر ذربین گذاشته و نقاط ضعف و قوت خود را کشف نمود.
کنترل خشم و مراحل بروز خشم
بروز و پیدایش خشم دارای مراحلی هستند. هر مرحله ویژگی خاص خود را دارد و معمولا در همه ی افراد یکسان می باشد. آشنایی و شناخت مراحل خشم باعث می شود تا کنترل خشم را بهتر بیاموزیم. در هر مرحله سیکل متفاوتی ایجاد می شود و تخلیه روانی شروع می شود. به طور مثال کسی که خشم بسیار شدیدی را تجربه می نمایند قبل از این خشم سیکل روانی مختلف را مشاهده می کند. مراحل اولیه معمولا در ناخودآگاه فرد ایجاد می شود و به راحتی قابل مشاهده نیست. 
در مرحله اول فرد توسط یک عامل بیرونی و یا درونی برانگیخته می شود. به طور مثال شما نسبت به یک رفتار خاصی حساسیت دارید و آن رفتار باعث خشم شما می گردد. در صورتی که فردی این رفتار را انجام دهد در مرحله ی اول شما دچار رنج و ناراحتی می شوید. بر اساس بینش شما این رفتار بسیار زشت بوده و باید بر علیه آن اقدام نمایید. این موضوع در ناخودآگاه شما ثبت شده است که این رفتار باید متوقف شود. برای ذکر مثال بارز تر فرض کنید شما نسبت به تنبیه بدنی کودکان حساس هستید. کنترل خشم حتما باید آموخته شود.در مرحله ی اولی که شما رفتار تنبیه و کتک کودکی را توسط والدینش مشاهده می کنید دچار رنج می شوید. ناخودآگاه شما این فرمان را صادر می نماید که باید مقابل این رفتار بایستید. ثبت این واقعه در ذهن بسیار سریع بوده و در چند صدم ثانیه اتفاق می افتد. بنابراین ترجمه های ذهنی خودآگاه وارد عمل می گردد. تغییرات فیزیکی اتفاق می افتد و شما اقدام به نشان دادن مخالفت خود درباره ی این موضوع می نمایید. بنابراین اولین سیکل در مورد این موضوع ناراحتی و رنجش روانی شما است. شناخت مرحله اول برای آگاهی از کنترل خشم بسیار مهم می باشد. در مرحله دوم بدن شما وارد فاز متفاوتی از حالت نرمال می گردد. ذهن کاملا آماده شده و حالا جسم بر اساس آن عمل می نماید. افزایش ضربان قلب صورت می گیرد و سطح دمای بدن بالا می رود. قدرت بدنی افزایش یافته و عضلات به دلیل گردش خون بیشتر عملکرد بهتری را دارند.کلمات و جملات لازم برای مخالفت با این موضوع در ذهن جاری می گردد. بنابراین بعد از تحریک شدن ذهن جسم وارد عمل می شود. کنترل خشم حتما باید بررسی گردد.مرحله سوم بروز خشم و نقطه اوج این مرحله می باشد. کنترل خشم با کسب آگاهی انجام می گیرد. فرد در این مرحله وارد عمل می شود. استفاده از جملات و کلمات برای مقابله و یا در شرایطی استفاده از قدرت بدنی برای مخالفت به کار گرفته می شود. اغلب افراد فحاشی نموده و یا از رفتارهای پرخاشگرانه در این مرحله استفاده می نمایند. این مرحله آسیب رسان ترین مرحله خشم برای دیگران و یا خود فرد می باشد. در صورت یادگیری کنترل خشم در این مرحله فرد می تواند اعمال و رفتار خود را کنترل نماید.مرحله چهارم تخلیه خشم و رهایی از حس خشم می باشد. بعد از مقابله و تجربه احساس خشم، احساسات فرد فروکش نموده و رهایی از این خشم اتفاق می افتد. در این مرحله احساس خجالت و شرم، پشیمانی و احساس گناه و یا راحتی اتفاق می افتد. از لحاظ روانی این مرحله آسیب بسیار زیادی را برای خود فرد دارد. فرد بعد از بروز خشم خود به دیگران ممکن است دچار احساسات متفاوتی گردد. در اغلب موارد بعد از احساس خشم، پشیمانی و حس گناه وجود دارد. در این مرحله خود فرد اقدام به تخریب روانی خود می کند و ممکن است وارد فاز افسردگی شود. کنترل خشم با آگاهی به تمام مراحل امکان پذیر می باشد.
کنترل خشم و خسارت های جسمی و مادی خشم
همان طور که در بالا خواندیم خشم دارای مراحلی است که در هر یک به قسمت های مختلف فرد آسیب وارد می شود. آسیب های جسمی و مادی خشم می تواند بسیار زیاد باشد. رفتارهای پرخاشگرانه ممکن است باعث از بین رفتن وسایلی گردد. به طور مثال اگر فردی در حین خشمگین بودن به وسایلی آسیب وارد نماید، خسارت های مادی بسیاری به وجود خواهد آمد. به دلیل منطقی رفتار نکردن در هنگام خشم ممکن است وسایل با ارزش زیادی دچار آسیب گردد. یادگیری کنترل خشم می تواند برای کاهش زیان ها کمک بزرگی باشد.آسیب های جسمی برای خود فرد و دیگران بسیار زیاد است. قبل از هر چیزی فرد ممکن است با رفتار پرخاشگرانه به اطرافیان خود آسیب بزند. کتک زدن، پرت کردن و سایر رفتارهای پرخاشگری در هنگام خشم ممکن است خسارت جانی زیادی برای دیگران به دنبال داشته باشد. احتمالا قتل هایی را مشاهده نموده اید که در پی خشم فردی انجام شده است. در مواقعی که خشم به طور غیر قابل کنترل بروز نماید ممکن است حتی منجر به قتل افراد دیگر گردد. کنترل خشم و یادگیری آن سبب می شود تا از خسارت های احتمالی کاسته شود.در کنار وجود آسیب جسمی و جانی افراد دیگر، خود فرد نیز ممکن است دچار مشکلات و خسارت های جسمی شود. کنترل خشم می تواند فرد را از زیان های احتمالی نجات دهد. ایجاد فشار روانی در فرد به اندازه ای که او توانایی کنترل نداشته باشد می تواند منجر به سکته ی قلبی و یا پارگی در عروق شود. در هنگام خشم فشار خون افزایش یافته و تپش قلب بیشتر می گردد. این افزایش می تواند موجب بیماری و یا در مواردی مرگ فرد گردد. آموزش کنترل خشم به همین دلیل بسیار مهم می باشد و حتما باید توجه کافی و مناسبی به آن گردد.
کنترل خشم و آسیب های روانی
آسیب روانی و ذهنی خشم و پرخاشگری بسیار بیشتر از آسیب جسمی است. تحریک شدن روانی فرد و به اصطلاح خراب شدن اعصاب می تواند در طولانی مدت سبب بروز بیماری های روحی و روانی گردد. درگیر شدن ذهن با عوامل بیرونی و آسیب ها خسارت بسیاری را به فرد وارد می نماید. احساس شرم و خجالت بعد از خشم، احساس گناه و پشیمانی ، حس کینه ورزی و انتقام جویی بعد از خشم سبب می شود تا فرد آسیب های روانی بسیاری را متحمل شود. کنترل خشم می تواند منجر به کاهش آسیب های روانی گردد.احساس گناه بزرگ ترین زندانی است که یک فرد می تواند برای خودش ایجاد نماید. در صورتی که فرد دچار پشیمانی شود به طور دائم در ذهن خودش درگیر این موضوع خواهد بود و کارایی ذهنی را از دست خواهد داد. تکرار مداوم واقعه در ذهن باعث می شود تا فرد مدام در فاز رنج و افسردگی قرار بگیرد. احساس انتقام گیری و کینه داشتن نیز سمی است که ذهن فرد را درگیر می سازد. بنابراین آسیب های روانی خشم می تواند بسیار زیاد و غیر قابل جبران باشد. دانستن کنترل خشم می تواند کمک زیادی را برای کاهش آسیب روانی نماید.
مدیریت خشم
بعد از مطالعه عواقب بسیار ناگوار خشم آن به این موضوع پی بردیم که حتما باید کنترل خشم را آموخته و بر اساس آن رفتار نماییم. حال مدیریت خشم چیست و چگونه می توان خشم را کنترل نمود؟ همان طور که گفته شد خشم یک واکنش طبیعی در بین افراد است و دلیل وجود آن محافظت فرد از خود می باشد.به این نکته ی مهم توجه داشته باشید که کنترل خشم به معنای سرکوب آن نمی باشد. کنترل خشم به معنای سرکوب آن نمی باشد. سرکوب و پنهان نمودن خشم باعث به وجود آمدن بیماری های متعدد و یا کینه ی شدید از طرف مقابل می گردد. کنترل کردن به معنای تکنیک های درست و صحیح برای تخلیه خشم می باشد. انتخاب رفتار صحیح برای تخلیه خشم را مدیریت خشم می نامند. در صورتی که شما مدیریت خشم را فرا گرفته باشید به راحتی می توانید احساسات خود را کنترل کرده و رفتار صحیحی را از خود نشان دهید. بنابراین سرکوب خشم به معنای کنترل آن نمی باشد. صفر تا صد کنترل خشم، مدیریت خشم نام می گیرد.
تاثیر بخش نا خودآگاه در کنترل خشم
مهم ترین و اصلی ترین بخش برای کنترل خشم قسمت نا خودآگاه می باشد. همان طور که اشاره شد ذهن به طور ناخودآگاه واکنش خشم را در مواردی نشان می دهد. در مواردی که بخش ناخودآگاه دچار اشکال باشد فرد به طور مناسبی دچار خشم می شود و نمی تواند احساسات خود را کنترل نماید. به طور مثال افرادی که به دلیل ایده آل گرایی دچار خشم می شوند باید در قسمت بینش و ناخودآگاه خود کار کنند. کنترل خشم باید در ناخودآگاه انجام گردد. 
به طور مثال اگر در هنگام انجام شغل خود با ایجاد مشکلی دچار خشم می شوید باید این موضوع را در بخش نا خودآگاهی حل نمایید. شما باید از باور مطلق گرایی خلاص شوید و این موضوع را بپذیرید که تمامی اتفاقات و مسائل در این جهان نسبی می باشد. وقتی موضوع نسبی بودن در ذهن ثبت گردد شما کمتر دچار خشم می شوید زیرا در هر شرایطی انتظار رخ داده ناگهانی هستید. این بینش سبب می شود تا در هنگام مواجه شدن با چیزهای غیر منتظره دچار خشم نگردید. کنترل خشم بیشتر در ذهن و بخش نا خودآگاهی انجام می گیرد. برای این کار می توانید از تکنیک های مختلفی استفاده نمایید. هیپنوتیزم، مراقبه و سایر روش های ذهنی می تواند سبب تغییر باورها و ناخودآگاهی گردد. هیپنوتیزم درمانی یکی از روش های رایج در علم روان پزشکی می باشد. با استفاده از این روش می توان کنترل خشم را اجرا نمود. یوگا و مراقبه نیز می تواند کمک بزرگی را برای کنترل خشم نماید. قرار دادن باورهای صحیح درباره ی هر موضوعی در بخش ناخودآگاه ذهن کمک بزرگی را برای کنترل خشم می نماید. بهتر است در این کار از افراد حرفه ای کمک بگیرید.
کنترل خشم و راهکارهای جسمانی
دانستن راهکارها و کنترل خشم می تواند کمک بزرگی برای کنترل احساسات و خشم درون باشد. در صورتی که در موقعیت خشم قرار گرفتید و سوژه خشم در مقابل شما قرار داشت، اولین مرحله ترک موقعیت است. در صورتی که می توانید و قادر هستید حتما محل را ترک نمایید. این کار سبب می شود تا ذهن شما بیشتر تحریک نشده و بیشتر عصبانی نگردید. خانه، محل کار و یا سایر مکان هایی که امکان ترک را دارید حتما این کار را انجام دهید. ترک محل کمک بزرگی برای کنترل خشم می باشد. کنترل خشم با دور شدن از محل انجام می گیرد.در صورتی که امکان ترک محل را ندارید و نمی توانید از محل دور شوید، تنفس عمیق و تمرکز بر روی آن را انجام دهید. تنفس عمیق سبب می شود تا اکسیژن بیشتری به خون برسد و این اکسیژن تپش قلب شما را تنظیم می نماید. همچنین تمرکز بر روی تنفس سبب می شود تا حواس شما از موضوع مورد خشم به جای دیگری پرت شود و شما احساس رنج و خشم کمتری را نمایید. کنترل خشم با راهکار تنظیم تنفس می تواند کمک بیشتری را برای کنترل خشم نماید.نوشیدن آب و مشغول کردن خود به فعالیت های دیگر از راهکارهای دیگر برای کنترل خشم می باشد. نوشیدن آب می تواند باعث بهبود عملکرد مغز و سایر ارگان های بدن شود. برای دور شدن از سوژه خشم می توانید خودتان را به کار دیگری مشغول سازید. به طور مثال می توانید با هدفونی به موزیک گوش دهید و یا سایر فعالیت ها را انجام دهید. مشغول ساختن ذهن با کارهای دیگر سبب می شود تا تمرکز از موضوع ناراحت کننده دور شود و حواس پنجگانه بر روی موضوع دیگری متمرکز گردند. کنترل خشم با توجه به این موضوع بهتر انجام می گردد. در صورتی که موقعیت دوش گرفتن دارید حتما این کار را انجام دهید. دوش آب گرم می تواند، مسکنی خوب برای اعصاب شما باشد. دوش گرفتن را می توان در راهکارهای کنترل خشم قرار دهید. برخورد آب با بدن تاثیر بسیار خوبی برای فرد و کنترل احساسات خواهد داشت. برای تمرکز و راحتی بیشتر می توانید پاهای خود را در آب سرد قرار داده و ماساژ دهید. انجام ماساژ نیز باعث راحتی عضلات و دور شدن از حالت خشم می گردد. بنابرای در صورت امکان دوش گرفتن را حتما راهکاری برای کنترل خشم خود قرار دهید. کنترل خشم کمک بسیاری به شما در این کار خواهد کرد.اگر از موقعیت خشم دور شدید و هنوز درگیر استرس و خشم هستید حتما ورزش کردن را برای تخلیه خشم خود انتخاب نمایید. انجام ورزش و تمرینات وزنه ای می تواند سبب کنترل خشم شما گردد. ورزش های وزنه ای، شنا، یوگا و هر ورزشی که به آن علاقه مند هستید، می تواند شما را آرام نماید. معمولا احساس تلخ بعد از خشم را نیز می توان با انجام ورزش تخلیه نمود. در کنترل خشم مورد ورزش کردن را نیز قرار دهید.
کنترل خشم و راهکارهای شناختی و ذهنی
در مرحله اول برای کنترل خشم باید موضوع مورد خشم را بررسی نمایید. این سوال را از خودتان بپرسید که چه چیزی باعث خشم شده است؟ در صورتی که تصویر درست و صحیحی را از موضوع برای خود ترسیم نمایید، می توانید کنترل خشم را بهتر و زودتر انجام دهید. ممکن است موضوعی که شما را خشمگین ساخته موضوعی بسیار ساده و پیش پا افتاده باشد. در صورتی که هنگام اوج خشم به این موضوع پی ببرید قطعا کنترل خشم بهتری را خواهید داشت. 
در مرحله دوم برای کنترل خشم می توانید از تجسم خاطره ای خوش استفاده نمایید. در ذهن خود موضوع و یا خاطره ای را در نظر بگیرید و سعی کنید تا تمرکز خودتان را بر روی آن بیاورید. این کار می تواند راهکار خوبی برای کنترل خشم باشد. دور کردن افکار منفی از ذهن و داشتن تفکرات مثبت راهکار بسیار خوبی برای کنترل خشم می باشد. دیدگاه مثبت در نوع زندگی و بینش می تواند تاثیر بسیار خوبی را در کنترل احساسات داشته باشد. بنابراین بهتر است از این راهکارهای ذهنی استفاده نمایید.
کنترل خشم و تبدیل خشم به گفتگو
برخورد صحیح و مناسب با احساس خشم سرکوب آن نیست. کنترل خشم به این معنی است که مدیریت خوب و صحیحی را درباره ی آن داشته باشید. کنترل این احساس و تبدیل آن به گفتگوی مسالمت آمیز کاری است که فرد باید انجام دهد. کنترل خشم به معنی رفتار درست با آن است. شما می توانید با کنترل احساسات رفتار پرخاشگرانه ی خود را تبدیل به گفتگو و بررسی موضوع مورد خشم تبدیل نمایید. این کهر نیازمند یادگیری مهارت های کلامی و رفتاری می باشد.کنترل خشم شامل یادگیری مهارت های کلامی و رفتاری است. قبل از هر چیزی باید طرف مقابل را به آرامش دعوت نمایید و بدون قضاوت اقدام به توضیح درباره ی موضوع نمایید. اشکال مهم در گفتگو این است که فرد مقابل را متهم کنید و خودتان را مقصر ندانید. در صورتی که رفتار بی طرفی داشته باشید، اقدام درستی در راستای کنترل خشم انجام داده اید. دقت به لحن صحبت کردن و تن صدا نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار می باشد. در اغلب موارد سوءتفاهم های زیادی در رفتار پرخاشگرانه پیش می آید. توجه به رفتارهای صحیح و کنترل کلام از موارد بسیار مهمی است که می تواند یک خشم تند و تیز را تبدیل به گفتگو سازنده و سالم نماید. 
بیایید کمی واقع بین باشیم. به خودمان فرصت بدهیم داشته هایمان را لیست کنیم.چه بسا در دنیای واقعی ثروتمندتر از همه کسانی باشیم که دنیای خالی از محبت و کمبودهایشان را با بَزَک های غیر اخلاقی و ظاهر سازی افراطی به رخ می کشند.اما سوال اینجاست که چرا ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خودمان مقایسه می کنیم؟خیلی ساده است.ما انسان ها معمولا خودمان را خیلی خوب می شناسیم.از جزئیات شخصی و احساسات و عواطف، هیجانات و نگرانی های خود آگاهیم.اما آیا در مورد دیگران هم به همین اندازه شفاف اطلاعات مکفی داریم که دست به مقایسه خود با دیگران میزنیم؟مسلما نه!